Se hai algo que contamine a literatura é o “politicamente correcto”. Non pretendemos recuperar un debate tan controvertido que xa tivo o seu momento en datas recentes. Tan só facer tres recomendacións de lectura ao fío desta tendencia que leva a situacións hilarantes e ridículas en extremo. Nada é branco e nada é negro.
1ª Un clásico como “Psicoanálisis de los cuentos de hadas” de Bruno Bettelheim, no que se defende a tese de que os contos de fadas son unha fonte inesgotable de pracer estético e teñen unha grande influenza na educación dos máis cativos porque incorporan unha compoñente terapéutica que lles axuda a encauzar os seus conflitos subconscientes. Pódese ler tamén as coñecidas “funcións Propp” dos arquetipos presentes nos contos infantís tradicionais, apuntadas polo analista da morfoloxía dos contos rusos, Vladímir Propp.
2ª O libro Cultura infantil y multinacionales coordinado por Shirley R. Steinberg e Joe L. Kincheloe, no que se dedica un capítulo a expoñer criticamente como as películas da factoría Disney baseadas en contos tradicionais, moldean a forma na que os nenos e nenas comprenden as relacións que se establecen de sexo/xénero, violencia/xustiza, riqueza/pobreza.
3ªDúas obras de James Finn Garner, “Cuentos infantiles politicamente correctos” e “Más cuentos infantiles politicamente correctos”, con grande repercusión a nivel internacional. Desde aquí pódese ler o primeiro deses contos, no que unha moderna e comprometida Carapuchiña visita á súa avoa para levarlle alimentos saudables e auga mineral.
InnovArte Educación Infantil 