Anatomía da lingua

É posible un poemario sobre a lingua?

É, e a máis pode ser fermoso, entretido, variado, reivindicativo, incitador, provocador e rebuldeiro.

Nos previos ao día grande das nosas Letras, non se nos ocorre mellor recomendación que “Anatomía da lingua” de Antón Cortizas, coas ilustracións simbióticas de Leandro Lamas, editado pola AS-PG.

A ti, lingua miña
idioma do meu cerne,
silabario do meu mundo inacabado,
ausente en tantas bocas,
presente en cada alento
dos ecos navegantes do meu nome.

Para corroborar o que estamos a dicir quixemos escolmar algún fragmento suxestivo, o que resultou ser unha tarefa ben difícil porque teríamos que reproducilo integramente. É dicir, é un libro para telo ben preto e botar man del con calquera motivo, xa que logo, atoparemos razóns abondas para dicir que o galego é unha lingua de amar, unha lingua de amor e unha lingua de futuro.

Tamaño
é tan grande esta miña
pequena e humilde lingua
que nunca chegarei
a pronunciala enteira.

Xénese
(…)
Entón, dende as fervenzas da tenrura
cada murmio foi calidoscopio
na noite incandescente dos cronómetros
e a verba foi medrando
e non deixou xamais de ser semente.

Oficios da lingua
(…)
Se a lingua miña fose tecedeira
urdiría un tear de diccionarios
como eguas ao galope, libertarias,
de frases de perífrase de verbas,
domésticas e místicas metáforas
rimando co marfil das madrugadas.
    se a lingua miña fose tecedeira…

Palabras inventadas
(…)
Palabras inventadas
necesito cantar,
para que aniñen libres
os sons de nomear toda a beleza.

Tipoloxía da lingua
A lingua que se saiba, pode ser:
lingua viva ou lingua morta,
nativa, cativa, oficial, real, popular,
lingua sabia, lingua pobre, lingua vulgar,
auxiliar, exiliada, inventada, artificial,
de orde, ordinaria,
lingua franca, oficial, cooficial, oficiosa,
(…)
Lingua de subsistir, de murmurar,
lingua de burlar, de bicar, lingua de amor,
lingua coñecida, lingua ignota,
lingua, en fin, de amar e de soñar
que a miña alma vive monolingüe
e políglota é a miña boca.