Unha nena tróuxonos unha receita de pan polo que decidimos facelo na aula. Todos dixeron que lles gustaría facer dous pans, un para comelo alí e outro para levar á casa. De modo que fixemos cálculos sobre o que pesa unha bola e concluímos que precisaríamos arredor de 200 g. para cada un dos 25 nenos e nenas da clase, así que previamente preparamos na casa unha masa de seis quilos, xa que logo era inviable facela na clase pola cantidade e polo tempo de espera. O que si reproducimos foi a receita da nosa compañeira, pesando todos os ingredientes así coma a masa resultante tras ser amasada por todos e comprobado que estaba no seu punto cando ao premer cun dedo, de inmediato recupera a súa forma.
Rodeámola cunha cinta métrica para ver se o lévedo facía efecto (que tanto lles desagradou o seu olor). Preparamos unha táboa de control na que íamos anotando os cambios canto a peso e medida. E isto foi o que máis os desconcertou, porque a cada pouco a masa medraba e malia todo non variaba de peso. Axiña soubemos a que se debía, xa que mestres fermentaba, botamos man da masa que prepararamos con anterioridade. Ao cortala e dividila en anacos, descubrimos que estaba chea de buratos coma burbullas de aire. Velaquí a resposta ao misterio da medra sen cambio de peso: estaba chea de aire.
Agora cadaquén tiña que repartila súa peza de aproximadamente 200 g. de masa en dous bolos. Foi revelador ver como algúns deixaban o máis grande para a casa e o pequeno para eles, ou ao revés. O traballo foi autónomo cumprindo só a condición de que tiñan que anotar o peso dos dous bolos.
Tralo enfornado, a chegada do carro cas bandexas, anunciado polo recendo do pan quente, foi motivo de alegría.
E agora chegaba o momento de comprobar si cocidos pesaban o mesmo.
Mermaran de peso. Neste caso, a explicación tivemos que dárllela nós: a auga da masa evaporarase.
A proba do pan, a receita para repetila na casa e a preparación do paquete para levar o bolo da familia, púxolle o ramo a esta sesión intensa de traballo manipulativo e matemático, de gozo coas cousas sinxelas da vida: recendos, sabores, traballo en grupo e a satisfacción de saber facer.
Que ben nos fixo o aire do pan.
InnovArte Educación Infantil 